ΓΙΆΝΝΗ ΒΑΣΊΛΗ ΓΙΑΪΛΑΛΊ .19 ΜΑΪ́ΟΥ- ΘΕΣΣΑΛΟΝΊΚΗ

Αγαπημένα μου αδέλφια, με την ευκαιρία της επετείου της Γενοκτονίας του Πόντου, παρά τις μη επαρκείς καταδίκες των πολιτικών γενοκτονίας, τις πυρπολήσεις και τη λεηλασία της γης μας, θέλω να ξεκινήσω ενθυμούμενος τους αθάνατους ήρωες, τους αντάρτες με την γενναία καρδιά, οι οποίοι υπερασπίστηκαν τον λαό του Πόντου μέχρι το τελευταίο τους βόλι, την Ελένη Τσαούς, τον Βασίλειο Ανθόπουλο, τον Βασίλ Ουστά. Η μνήμη τους θα φωτίζει πάντα τον αγώνα μας. Αγαπημένα μου αδέλφια, θα ήθελα να σας πω ξανά πόσο υπερήφανος νιώθω που είμαι εγγονός της Ελένης Τσαούς, του Βασίλ Ουστά και του Κοτζά Αναστάση.

Αδέρφια μου, ο Πόντος είναι ένα τμήμα της Ελλάδος με ιστορία 2800 χρόνια. Αντιστάθηκε στις προσπάθειες εξαφάνισης της ταυτότητάς του και της αρπαγής των εδαφών του, αντιστάθηκε στην αφομοίωση, ακόμη και όταν ο Σουλτάνος Μεχμέτ, με την εκστρατεία του κατέστρεψε την Ελληνική Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας. Αν δει κάποιος την πρόσφατη ιστορία θα δει, όπως εγώ, ότι η αρχή της γενοκτονίας είναι το 1461. Από τότε ξεκίνησε μια πρωτοφανής περίοδος επίθεσης εναντίον της ύπαρξής μας, της γλώσσας μας, του πολιτισμού μας και της θρησκείας των Ελλήνων του Πόντου.

Σε μία κατάμεστη από κόσμο πλατεία Αγίας Σοφίας μίλησε ο ακτιβιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ποντιακής καταγωγής Γιάννης Βασίλης Γιαϊλαλί, στην κεντρική εκδήλωση μνήμης που έγινε από τον Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος

Τα αδέρφια μου βέβαια αντιστάθηκαν ένδοξα σε αυτή τη γενοκτονία. Το βουνό Nebiyan στη Σαμψούντα και τα περίχωρά του είναι μάρτυρες αυτής της αντίστασης. Αν και προσπαθούν κάποιοι σήμερα να το κρύψουν, το κάστρο των κοριτσιών στη Μπάφρα, είναι μάρτυρας της αντίστασης των Ελλήνων και των Ελληνίδων, των ανδρών και γυναικών του Πόντου. Ύστερα από μήνες αντίστασης, όταν ο βάρβαρος έσπασε την αντίσταση και μπήκε στο κάστρο, οι γυναίκες μας για να μην παραδοθούν στους Οθωμανούς, έπεσαν στο κενό και την αθανασία. Η ύπαρξη αυτών που δεν έχουν κανένα στοιχείο ύπαρξης στον Πόντο αρχίζει όταν οι Οθωμανοί μπήκαν για πρώτη φορά στον Πόντο με τον Σουλτάνο Μεχμέτ, ως αποτέλεσμα αυτής της βαρβαρότητας. Μετά την κάμψη της αντίστασης, ο λαός μας προσπάθησε να αποκρύψει την πίστη και τον πολιτισμό του, αλλά οι πιέσεις, και οι σφαγές με τον χρόνο αυξήθηκαν. Έτσι, το δυτικό τμήμα του Πόντου έχασε τη γλώσσα του και το ανατολικό τμήμα του Πόντου μεταστράφηκε στο Ισλάμ.

Η διαδικασία γενοκτονίας για εμάς άρχισε στον Πόντο κατά την εποχή του Σουλτάνου Μεχμέτ, με σαφή προσανατολισμό προς τους μη μουσουλμανικούς λαούς και η τελευταία περίοδος γενοκτονίας που συμπίπτει με την τελευταία περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, συνεχίστηκε με τον Σουλτάνο Αμντουλχαμίτ Β΄, το κίνημα της Ένωσης και Προόδου και τελικά με την περίοδο του Μουσταφά Κεμάλ. Ο Μουσταφά Κεμάλ έφτασε στις 19 Μαΐου 1919 στον Πόντο, στη Σαμψούντα, για να βάλει το τελευταίο καρφί στο φέρετρο των ανθρώπων που έζησαν για 2800 χρόνια στον Πόντο.

Ο Γιάννης Βασίλης Γιαϊλαλί κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, ενώ στη μετάφραση είναι η Μάνια Κοσμίδου, την οποία απέδωσε από τα τούρκικα ο Θοδωρής Χατζηθεοδωρίδης 

Η ζωή των Ελλήνων που έμειναν πίσω, όπως εγώ, διαμορφώθηκε μέσα από αυτή τη διαδικασία γενοκτονίας, λεηλασίας και βαρβαρότητας. Στην πραγματικότητα, για να λέμε τα πράγματα ξεκάθαρα, η ζωή μας είναι ταυτισμένη με την άρνηση της Τουρκίας ως προς την ύπαρξή μας και την άρνηση της γενοκτονίας που εφάρμοσε. Μας δόθηκε η ευκαιρία να ζήσουμε με μία προϋπόθεση, να αρνούμαστε τους εαυτούς μας μέχρι το τέλος και να παραμείνουμε αφοσιωμένοι στο τουρκικό σύστημα άρνησης και γενοκτονίας. Αυτή είναι η ιστορία της οικογένειάς μου, που ξεκίνησε με τον παππού μου, ένα ορφανό που έμεινε πίσω μετά τη Γενοκτονία. Ως μέλος αυτής της οικογένειας, ανατράφηκα σύμφωνα με αυτή την κατάσταση και αποξενώθηκα από όλες τις αξίες μου.

Στον Ελληνισμό του Πόντου, στα γεωγραφικά όρια όπου ζούσε αυτός ο αρχαίος λαός, οργανώθηκε από το τέλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και έπειτα, ένα μεγάλο σχέδιο με σκοπό τον εκτουρκισμό του. Εμείς, καθώς δεν ήμασταν μουσουλμάνοι, μετά το πέρας των σφαγών και της γενοκτονίας, είδαμε αυτή τη φορά το εκατονταετές αυτό σχέδιο να προχωράει ως διαδικασία γενοκτονίας των Κούρδων. Σε αυτό τον φοβερό πόλεμο έχασαν τη ζωή τους δεκάδες χιλιάδες Κούρδοι. Οι Οθωμανοί σε όσους έπιαναν αιχμαλώτους, ή στα παιδιά των σκοτωμένων στον πόλεμο τα οποία απήγαγαν, έκαναν πλύση εγκεφάλου όπως με την μέθοδο του παιδομαζώματος και τα έκαναν να πολεμούν ενάντια στον ίδιο τους τον λαό.

Η γενοκτόνος Τουρκική Δημοκρατία προχώρησε το σχέδιο αυτό ένα βήμα παραπέρα, μετατρέποντας σε μια μηχανή θανάτου τα ορφανά των Ρωμιών όχι μόνο απέναντι στον λαό τους, αλλά και απέναντι σε άλλους λαούς και θρησκείες. Αυτή η ιστορία μου και της οικογένειάς μου , είναι η πορεία υποδούλωσης ενός ιστορικού λαού , αλλά προσπαθούμε να αγωνιζόμαστε για την απελευθέρωση κρατώντας το κεφάλι μας ψηλά.

Αντιπροσωπεύω αυτή τη γενιά, είμαι τόσο αποξενωμένος από όλα τα Ελληνικά πράγματα όπως ένας Τούρκος φασίστας και μάλιστα ακόμη περισσότερο λόγω του πολέμου της Τουρκίας κατά των Κούρδων, πόλεμος που έχει στόχο την εξόντωση των ανθρώπων από την γη τους. Τα ορφανά, όπως εγώ, ήταν μέρος του τρομερού σχεδίου της γενοκτονίας και γίναμε μέρος ενός φαύλου κύκλου χωρίς επιστροφή. Έτσι οι νέοι από τον Πόντο εντάσσονται στον πόλεμο, στη γενοκτονία ενάντια στον Κουρδικό λαό και χάνουν τη ζωή τους. Ο τουρκικός εθνικισμός και ο ρατσισμός μεταφέρθηκε ξανά στις κηδείες των νέων αυτών στη Μαύρη Θάλασσα, στον Πόντο.

Έτσι, από την μία είχαμε τους καταπιεσμένους Κούρδους, οι οποίοι δεν μπορούσαν να πάρουν ανάσα και από την άλλη είχαμε να αντιμετωπίσουμε τη διαδικασία αυτών των πολιτικών, στον Πόντο, την γενοκτονία, τόσο που ο λαός μας, αλλά και η εθνική γλώσσα μας θεωρούνταν καταραμένοι. Σαν να μας είχαν καταραστεί οι 12 Θεοί του Ολύμπου, όπως είχαν καταραστεί τον Σίσυφο! «Εγώ είμαι η τιμωρία των Θεών! Εάν δεν είχατε ζήσει μέσα σε τόσο μεγάλη αμαρτία, οι θεοί δεν θα σας είχανε στείλει μια τόσο μεγάλη τιμωρία σαν τη δική μου», λένε οι απόγονοι του Τζενγκίζ χαν, δεν θα είχατε αποξενωθεί πολεμώντας ξανά και ξανά άλλους λαούς. Αλλά ποιο ήταν το έγκλημά μας; Ότι γεννηθήκαμε στον Πόντο, ότι είμαστε Έλληνες! Αυτή είναι η αιτία της γενοκτονίας που έγινε απέναντί μας.

Ο πρόεδρος της ΠΟΕ Χρήστος – Δημήτριος Τοπαλίδης απονέμει στον Γιάννη Βασίλη Γιαϊλαλί το λογότυπο της γενοκτονίας σε κεραμικό και ένα μπουκέτο λουλούδια, ενώ ο Γιάννης Ταχματζίδης του απονέμει τη σημαία του Πόντου και το σήμα της Γενοκτονίας 

Αυτή είναι η αιτία της γενοκτονίας κατά του λαού μας. Όταν ένας τέτοιος πόλεμος ενάντια σε έναν άλλο λαό βρισκόταν σε εξέλιξη από το τουρκικό κράτος και ξεκίνησαν οι επιχειρήσεις, αναγκάστηκα να το αντιμετωπίσω. Βρέθηκα στο Σιρνάκ όπου έπρεπε να πολεμήσω τους Κούρδους, από τους οποίους πυροβολήθηκα και πιάστηκα αιχμάλωτος. Στα βουνά των Κούρδων κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας μου ήρθα αντιμέτωπος με τον Κουρδικό λαό και την πραγματικότητά του. Έμαθα επίσης τη δική μου αλήθεια, δηλαδή αυτή του λαού των Ρωμιών του Πόντου. Αυτό βεβαίως δεν ήταν εύκολο, οι γέροντες της οικογένειάς μας δεν μας είπαν ότι είμαστε Έλληνες. Για πολλούς λόγους, επέλεξαν να το ξεχάσουν. Όμως, λίγο καιρό μετά την αιχμαλωσία μου, κατάλαβα την αιτία του πολέμου με τον Τουρκικό στρατό στα χωριά και τα βουνά και με απειλούσαν εξαιτίας του στρατιωτικού μου βίου.

Οι απειλές αυτές μετέφεραν το μήνυμα ότι η ζωή μου θα άλλαζε εντελώς. Ο τουρκικός στρατός έλεγε στην οικογένεια μου «αυτό το παιδί μιλάει πολύ, να ξεχάσετε την επιστροφή του, ξέρουμε ότι είσαστε Ρωμιοί, θα έρθει μεγάλο κακό στο κεφάλι σας». Φίλοι δημοσιογράφοι που επισκέφτηκαν την οικογένειά μου, όταν ήρθαν στο σημείο συνάντησής μας μου μετέφεραν όλα αυτά.

Αφού αντιμετώπισα όλα αυτά χάρη στην αδελφοσύνη σε έναν γειτονικό λαό, άρχισα να συμπαραστέκομαι στον αγώνα του Κουρδικού λαού. Με το που άρχισα να μιλάω για την γενοκτονία του Ποντιακού λαού, έφερνα το θέμα αυτό σε κάθε φόρουμ συζήτησης που μπορούσα. Βέβαια, απέναντί μας δεν είχαμε μόνο το κράτος, μέσα στους αντιπάλους μας ήταν και πολλοί υπερασπιστές του Κεμαλικού καθεστώτος, οι οποίοι συχνά στάθηκαν απέναντί μας. Για εμάς η 19^ηΜαΐου είναι ημέρα πένθους και παρά τις προσπάθειές μας, αρκετές αριστερές ομάδες την έχουν ως γιορτή. Παρ’ όλα τα αρνητικά δίπλα μας στάθηκαν φωτισμένοι άνθρωποι που μας υποστήριξαν, ακαδημαϊκοί, συγγραφείς, πολιτικές και μη κυβερνητικές οργανώσεις. Χάρη σε αυτούς τους φίλους μπορέσαμε να οργανώσουμε στις 9 Απριλίου 2016 στην Άγκυρα, το πρώτο Συνέδριο για το Ποντιακό ζήτημα και τη Γενοκτονία. Ήταν μία σημαντική στιγμή στην ιστορία.

Κάναμε μια πολύ σημαντική μελέτη με την παρουσία Ελλήνων και Τούρκων ιστορικών ακαδημαϊκών και ακτιβιστών, μία διάσκεψη για τα γεγονότα στην Τουρκία το χρονικό διάστημα 1914 – 1923, εισάγοντας στη συζήτηση στην Τουρκία την γενοκτονία που έλαβε χώρα εναντίον των Ελλήνων στον Πόντο.

Φυσικά, όλα αυτά προκάλεσαν την προσοχή του Τουρκικού κράτους. Άνοιξαν δεκάδες φάκελοι σχετικοί με τον αγώνα μου.

Η συμπαράστασή μου στους Κούρδους καθώς και το αποτυχημένο πραξικόπημα των Γκιουλενιστών χρησιμοποιήθηκε από το ΑΚΡ για να με κατηγορήσουν και να με φυλακίσουν. Στη δύσκολη αυτή στιγμή ήταν μαζί μου η αγαπημένη μου φίλη Μεράλ Γκεϊλανί, η οποία συμπαραστάθηκε στον αγώνα μου για τον Πόντο και για τους Κούρδους, ειδικά στο Μαρτυρικό Ρομπόσκι, όπου εκεί δολοφονήθηκαν από τον τουρκικό στρατό μικρά παιδιά, δείχνοντας την αλληλεγγύη στον αγώνα για τα δικαιώματα και τη δικαιοσύνη.

Ήταν μαζί μου στην φυλακή και το σφάλμα μας ήταν πρώτον ότι είμαστε Ρωμιοί και δεύτερον ότι υποστηρίζουμε τους Κούρδους. Θα ήθελα να ευχαριστήσω και πάλι όλους όσους δεν μας άφησαν μόνους όταν φυλακιστήκαμε, όσους διοργάνωσαν καμπάνιες, τους νέους, τον Ποντιακό λαό, τους πατριώτες, τους μεταπτυχιακούς φοιτητές που έκαναν γνωστό το θέμα στην Ελλάδα, όλους αυτούς τους φίλους τους ευχαριστώ για τη συμπαράστασή τους.

Αποφυλακίστηκα μετά από ενάμιση χρόνο απομόνωσης από το μοναχικό κελί μου. Καθώς άνοιγαν ξανά φάκελοι για μένα και υπήρχε περίπτωση να με ξανασυλλάβουν, ήρθα στην Ελλάδα λαθραία. Φίλοι μου μπορώ να πω ευθέως ότι η γενοκτονία που άρχισε έναν αιώνα πριν στην Τουρκία εξακολουθεί να συνεχίζεται. Το είδα με τα μάτια μου. Η γενοκτονία που ζούμε έκλεισε 100 χρόνια. Δυστυχώς δεν υπάρχει αισιοδοξία ότι η Τουρκία θα κλείσει την υπόθεση. Έγιναν ξανά τοπικές εκλογές και ο ηγέτης του κυβερνόντος κόμματος, ο Ερντογάν αναφερόμενος σε εμάς στην Κερασούντα είπε ότι πάλι θα μας ρίξουν στην θάλασσα. Και καθώς το κυβερνόν κόμμα μιλάει έτσι, το CHP το κόμμα της μείζονος αντιπολίτευσης το οποίο ίδρυσε ο δάσκαλος του Χίτλερ ο Μουσταφά Κεμάλ, παραμένει αδρανές.

Ο βασικός δράστης στην γενοκτονία ήταν ο δολοφόνος Τοπάλ Οσμάν, τον οποίο κάποιοι προσπαθούν να αθωώσουν. Ο βουλευτής Κερασούντας του Κεμαλικού Κόμματος CHP, και υπουργός άμυνας Χουλουσί Ακάρ, θέλοντας να αθωώσει τον Τοπάλ Οσμάν κατέθεσε πρόταση μομφής. Και πρότεινε μάλιστα πως το όνομα ενός αρχηγού δολοφόνων Τσετών θα μπορούσε να έχει δοθεί σε κάποιο κρατικό συμβούλιο! Να μην ξεχνάμε όμως πως ότι κι αν κάνουν το όνομα του Τοπάλ Οσμάν παραμένει στη μνήμη του λαού ως δολοφόνου. Εμείς προσπαθούμε να ευαισθητοποιήσουμε τον κόσμο για τα 100 χρόνια της γενοκτονίας, αυτοί προσπαθούνε να καθαρίσουν το όνομά του και θεωρούν ότι αυτό είναι η απάντηση στις προσπάθειές μας. Όμως εκτός από την επίσημη Τουρκική ιστορία, υπάρχει και η ζωντανή ιστορία, η πραγματικότητα όσων έζησαν τα γεγονότα.

Ο χασάπης Τόπαλ Οσμάν, ο τουρκικός στρατός και ο Νουρεντίν Πασάς, η κοινοβουλευτική αντιπροσωπεία, ο επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας Μουσταφά Κεμάλ, ο δάσκαλος του Χίτλερ, έχουν την ευθύνη της γενοκτονίας και οι πράξεις τους δεν μπορούν να διαγραφούν από τη μνήμη μας.

Έχουν δημιουργήσει πολλά ψέματα, ψεύτικες γιορτές οι οποίες όμως είναι όλες σφαγές και ημέρες γενοκτονίας Όπως την 23η Απριλίου, την 19η Μαΐου, όπου τιμούν τον Κεμάλ, τιμούν τη Γενοκτονία εναντίον των λαών. Όμως εκτός από κάποιους απερίσκεπτους Κεμαλικούς, κανένας δεν σέβεται αυτές τις γιορτές. Αδέρφια μου, για να μας επιτίθεται ακόμα αυτό το σύστημα γενοκτονίας, τόσο από μέσω της εξουσίας όσο και μέσω της αντιπολίτευσης, αυτό σημαίνει ότι πέτυχαν ακριβώς το αντίθετο από αυτό που προσπαθούσαν. Η ύπαρξή μας τους τρομοκρατεί.

Δεν ξέρω ποιο θα είναι το αποτέλεσμα. Βρισκόμαστε με την ευκαιρία των εκατό χρόνων της γενοκτονίας να ακολουθούμε τους προγόνους μας, ενώ κάποιοι επιμένουν στις σφαγές και τις γενοκτονίες. Βλέπουμε οι Ρωμιοί του Πόντου τις γενοκτονίες να συνεχίζονται στο αρχαίο μας έδαφος εναντίον των μη μουσουλμάνων, αλλά βλέπουμε και γενοκτονίες που αρχίζουν εναντίον μουσουλμάνων. Πρέπει να ζητήσουμε συγγνώμη από τον λαό μας που ακόμα είναι εκτεθειμένος σε σφαγές και γενοκτονίες και να κινηθούμε με κάθε τρόπο για την προστασία των ιστορικών μας δικαιωμάτων.

Ο ΠΟΝΤΟΣ ΖΕΙ! ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΣΥΝΘΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ!

Αδέρφια μου, σίγουρα το σύστημα άρνησης της Τουρκίας, η γενοκτονία που ξεκίνησε 100 χρόνια πριν με σκοπό τον εκτουρκισμό μας, όσο κι αν συνεχίζει, τόσο συνεχίζει και η αντίστασή μας. Στη δική σας διασπορά και στα προγονικά εδάφη μας και ενώ η γενοκτονία των Κούρδων και η άρνηση των Τούρκων έχει μεγάλη ηθική επίδραση, ξανά στον Πόντο σταθήκαμε στα πόδια μας. Ο Πόντος ζει, δεν είναι απλώς ένα σύνθημα που προέκυψε,δείχνει ότι σιγά σιγά άρχισε να παίρνει ζωή. Οι εργασίες μας επηρέασαν και τους νέους του Πόντου. Οι νέοι προσπαθούν με πολλούς τρόπους να έρθουν σε επαφή μαζί μας, θέλοντας να βρούνε τις Ελληνικές οικογένειές τους, θέλοντας κι αυτοί να συμμετέχουν στην προσπάθειά μας.

Αυτοί που επέζησαν από τη γενοκτονία που ζήσαμε, και με τη βοήθεια των φίλων μας, πραγματοποίησαν την πρώτη ημερίδα στην Άγκυρα για τη γενοκτονία του Πόντου, την άνοιξη του 2016 μέσα σε καταπληκτικό κλίμα, με πολύ σοβαρούς ιστορικούς και ακαδημαϊκούς. Μετά τα 100 χρόνια στο μέρος όπου λέγεται ότι όλα τελείωσαν, βλαστήσαμε ξανά από τις ιστορικές μας ρίζες των 2800 ετών. Αυτή η κίνησή μας θεωρήθηκε πράξη με ιδρυτικό νόημα από την κίνηση των Κούρδων και το Τουρκικό Επαναστατικό κίνημα και επηρέασε πολλούς, κι έτσι βρεθήκαμε όλοι μαζί να μιλάμε ως Έλληνες του Πόντου.

Εσείς, Πόντιοι πατριώτες, που σας ανάγκασαν να φύγετε από τον Πόντο, Ελένη Τσαούς, Βασίλ Ουστά, Κοτζά Αναστάς, γίνατε η φωνή του Νεμπιγιάν, της Σαμψούντας, της Κερασούντας και της Τραπεζούντας. Ας είσαστε στην Ελλάδα και σε όποιο μέρος του κόσμου κι αν είσαστε, προστατέψτε τις αξίες μας και κάντε ότι περνά από το χέρι σας για να τις κρατήσετε ζωντανές. Σας Ευχαριστώ πολύ αντάρτες του Νεμπιγιάν, της Σαμψούντας, της Κερασούντας και της Τραπεζούντας. Περνώντας το κεφάλι σας στην αγχόνη δώσατε φωνή στους πατριώτες, παραμείνατε πιστοί στις αξίες σας. Εσείς ποτίσατε τις 2800 ετών ρίζες μας στον Πόντο και έτσι εμείς σήμερα βλαστήσαμε. Από εδώ και πέρα όλοι μαζί θα προχωρήσουμε. Από την μία πλευρά θα αγωνιστούμε για να αντιμετωπίσουμε όσα έκανε το γενοκτόνο Τουρκικό κράτος και από την άλλη πλευρά δεν θα εγκαταλείψουμε την γλώσσα, τον πολιτισμό και την ύπαρξή μας.

Η πραγματικά σημαντική διάσταση των προσπαθειών μας είναι να προσπαθήσουμε να δείξουμε τις αξίες που αντιπροσωπεύει το σύνθημα, Ο Πόντος ζει. Μη αποδεχόμενοι τη γενοκτονία που ζήσαμε 100 χρόνια πριν, αυτό που προστατεύει σε κάθε μέρος το όνομα, ας είναι αυτό το σύνθημα. Ο Πόντος ζει. Και αδέρφια μου, εμείς οι Έλληνες του Πόντου μετά την γενοκτονία που βιώσαμε καταφέραμε μέχρι σήμερα να διαφυλάξουμε την ύπαρξή μας. Αυτό ήταν το πρώτο στάδιο. Τώρα ήρθε η σειρά για το δεύτερο βήμα, να μην αφήσουμε κανέναν να κρύψει την ύπαρξή μας, να αρνηθεί την ταυτότητά μας. Πρέπει με αποφάσεις των Ποντίων που ζούνε σε όλο τον κόσμο να ιδρυθούν σωματεία πολιτισμικά, ιστορικά και κάθε είδους. Αυτά τα σωματεία, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, δεν θα επιτρέψουν την αφομοίωσή μας και δεν θα επιτρέψουν τη διάλυση της ταυτότητάς μας.

Στο τρίτο στάδιο, εάν θέλουμε να αναπαυτούν ειρηνικά οι 353.000 ψυχές που πότισαν με το αίμα τους τον Πόντο και έμειναν άταφες, και εάν θέλουμε να το εμποδίσουμε, οι αξίες μας πρέπει να παραμείνουν καθαρές και στα χώματα που καταφύγαμε εξαιτίας της γενοκτονίας και στα προγονικά μας εδάφη και να ξεχειλίσει η αλήθεια και να γίνει μια απάντηση όπως ένα χαστούκι στο τουρκικό σύστημα γενοκτονίας. Ακόμα, δεν πρέπει να ξεχνάμε αυτούς που μας χάρισαν την ταυτότητά μας την ιστορία μας και τον πολιτισμό μας, τους οποίους πρέπει να έχουμε σαν ασπίδα.

Μπορώ ειλικρινά να πω ότι και εγώ θα ακολουθήσω τον δρόμο που ξεκίνησαν οι αντάρτες που πολέμησαν μέχρι τέλους στο βουνό Νεμπιγιάν, η Ελέν Τσαούς, ο Βασίλ Ουστά, ο Κοτζά Αναστάς και όσοι χωρίς κανένα λόγο οδηγήθηκαν στην κρεμάλα. Όλων αυτών των πατριωτών από την Σαμψούντα, την Μπάφρα, την Κερασούντα και την Τραπεζούντα. Ας θυμηθούμε πάλι με σεβασμό αυτούς που θυσιάστηκαν αντιστεκόμενοι στη γενοκτονία και η μνήμη τους ας είναι πάντα οδηγός που θα φωτίζει τον δρόμο μας. Ας σταθούμε με σεβασμό μπροστά στην ιερή μνήμη των 353.000 σφαγιασθέντων. Ας υποσχεθούμε ότι δεν θα σταματήσουμε τον αγώνα μέχρι να λογοδοτήσουν οι υπεύθυνοι.

Πιγι: http://efxinospontos.gr

---

19 MAYIS PONTOS SOYKIRIMI ANMA PROGRAMI SUNUMU I SELANİK
YANNİS VASİLİS YAYLALI

Sevgili kardeşlerim Pontos’da soykırım politikaları ile toprağımızın dört bir yanı yakılır ve talan edilrken, tüm imkansızlıklar içerisinde kıt kanaat imkânları ile âmâ koca yürekleri ile Pontos’u, Pontos halkını son mermilerine kadar savunken ölümsüzleşen kahramanları, koca yürekli partizanlari, Elen Çavuşları, Vasil ustaları, Koca Anastasları anarak başlamak Istiyorum. Anıları mücadelemize hep ışık tutacak. Sevgili kardeşlerim bir kere daha huzurunuzda Elen Çavuşlarin, Vasil ustaların,Koca Anastasların torunu olmaktan ne kadar gurur duyduğumu belirtmek isterim.

Kardeşlerim Yunanistan’ın bir kolonisi olarak geldiğimiz Pontos’da 2800 yıl boyunca toprağımızı ele geçirmeye ve kimliğimizi yok etmeye, asimile etmeye çalışanlara karşı her zaman direndik ta ki Osmanlı sultanı Sultan Mehmet’in Pontos’a sefer düzenleyip Trabzon Rum imparatorluğunu yIkıncaya kadar. Herkes yakın tarihe baksa da benim için soykırım tarihinin başlangıcı 1461 yılıdır. O tarihten itibaren , Köprülüler dönemi ile zirve yapan Pontoslu Rumlarin varlığına, diline, kültürüne, dinine karşı görülmedik bir saldırı süreci başladı.

Kardeşlerim elbette bu soykırım yönelimlerine karşı şanlı direnişlerle karşı koyduk. Samsun ve çevresinde bulunan koca Nebiyan dağı bu direnişe şahittir. Bugün gizlemeye çalışsalar da Bafra’da Kız kalesi Pontos Rumlarının, erkeklerinin, kadınlarının direnişine şahittir. Barbar Osmanlı aylar sonra direnişi kırıp da kaleye girdiğinde kadınlarımız Osmanlıya teslim olmaktansa kalenin burçlarından kendilerini boşluğa, ölümsüzlüğe atmamışlardır. Sultan Mehmet ile Pontos’a ilk girdiğinde neredeyse hiç varlıkları olmayanların bu barbarliklarin sonucunda varlıklarının oluşmaya başladığını görüyoruz. Direniş kırıldıktan sonra halkımız önce inancını, kültürünü gizli gizli yaşamaya çalışsa da baskı, yönelim ve katliamlar artınca zamanla kültürünü ve kimliğini gelecek kuşaklara aktaymamaya başladı.

Işte Pontos’un batısı bu yüzden dilini yitirdi, Pontos’un doğu kısmı da müslümanlastırıldi .
Kardeşlerim bizler için soykırım süreci Sultan Mehmet’in Pontos’u işgal ettiği dönemde başlasa da Pontos Rumlarının da dahil olduğu Gayri müslim halklarına kesin yönelim, soykırımin tamamlanmaya başlandığı süreç Osmanlı’nın son dönemi yani 2.Abdülhamit, ittihat terakki ve nihayet Nazilerin hocasi olan Mustafa Kemal döneminde başlamıştır. Mustafa Kemal’in 19 mayıs 1919 tarihinde Pontos’a , Samsun’a çıkmasıyla Pontos’da 2800 yıldır yaşayan halkımızın tabutuna son çivi de çakılmak istenmiştir .

Benim ve benım gibi geri de kalan Rumların , Rum yetimlerinin yaşamı böylesi soykırım,talan ve barbarlık sürecinin içinde sekillendi. Aslında doğru bakanlar için bizim yaşamlarımız Türkiye inkarcı ve soykırımcı sisteminin açık kodlarını da görür. Biz geride kalanlara tek şartla yaşama imkanı veriliyordu, sonuna kadar kendini inkar etmek ve Türk inkarcı ve soykırımcı sistemine bağlı kalmak. Geride kalan bir Rum yetimi olan dedem ile başlayan bizim ailemizin hikayesi böyle başladı. Ben de bu ailenin bir ferdi olarak bu yeni duruma göre yetiştirildim, tüm değerlerimize yabancılaştrıldım. Ailem yaşamak için kendi varlığını yok saydı ve ben de yalan bir tarihle bu inkarcı soykırımcı Türk sisteminin bir parçası haline getirildim.
Biz Pontoslu Rumlar da dahil olmak üzere bu coğrafyanın kadim halklarının toprakları Osmanlı’nın sonu itibarıyla bür büyük plan doğrultusunda Türkleştirme projesini devreye sokulmuştu. Biz müslüman olmayan halklar katliam ve soykırımla bitirme noktasına getirdikten sonra, bu yüzyıllık projeyi tamamlamak için bu sefer Kürt halkina karşı korkunç bir soykırım sürecini devreye soktu. Bu korkunç savaşta da onbinlerce Kürt yaşamını yitirdi. Yaşadığımız soykırım sürecinde neden çalınan Rum yetimlerinin öldürülmediği ve yaşatıldığı, işte bu eski Osmanlı geleneğinde ortaya çıkıyordu. Osmanlı’da da esir alınan, ya da savaşlarda öldürülen düşmanların çocukları alınır, devşirme kültürü ile beyni yıkanır ve kendi halkına karşı savaştırılırdi.

Soykırımcı Türkiye cumhuriyeti bunu bir adim daha ileri taşıyarak , çeşitli yollar ile ele geçirdiği Rum yetimlerini sadece kendi halkına karşı değil başka halk ve inançlara karşı da savaşan ölüm makinalarına dönüştürmüştü. Yaşadığımız soykırımdan sonra benim ve ailemin spesifik tarihi bir halkın köleleştirilmesinin ve aynı zamanda kendi durumuyla yüzleştiğinizde ,mücadele ettiğin de,başınızı dik tuttuğunuz da özgürleşmesinin de de tarihi olarak okunmalıdır.

İste ben o nesli temsil ediyorum, öyle çok her şeye yabancılaşmıştım ki tam bir Türk faşistine dönüşmüştüm. Türkiye’nin bir çok bölgesindeki insanlar Kürtlere karşı yürütülen savaştan kaçarken ben ve benim gibi devşirilen Rum yetimleri o korkunç soykırım savaşının seve seve parçası olduk.Böylece dönüşü olmayan bir kısır döngünün de birer parçası haline geldik. Pontos’dan gençler Kürt soykırımı için savaşa dâhil olduklarında ve bunun sonucunda yaşamını yitirip cenazesi Pontos’a, Karadeniz’e getirildiğinde Türk şovenizmi, ırkçılığı yeniden, yeniden burada topraklarımızda hayat buluyordu.

Böylece bir yandan bin yıldır sömürge tutulan mazlum Kürt halkina nefes aldırılmazken, diğer yandan da bu politikaların sonucunda Pontosla yüzleşmek, soykırımla yüzleşmek bir yana,halkımız, ülkemiz dillerde bitmez bir küfür haline getirtildi. Sanki Olimpos’un 12 tanrısı bizi lanetledi ve tanrıların Sisifos’u cezalandirma misali “Ben Tanrı’nın cezasıyım! Eğer çok büyük günahlar işlememiş olsaydınız, Tanrı benim gibi bir cezayı size göndermezdi.” diyen Cengizhan’ın torunları tarafından başka halklar ile savaştırıldıkça tekrar tekrar kendimize yabancılastırıldık. Oysa suçumuz neydi Pontos’da doğmak ve,Pontoslu rum olmak mı!!! Bu mu halkımıza karşı uygulanan soykırımın nedeni
Böylesi bir savaşın, bir başka halka karşı Türk devletinin başlattığı operasyonların orta yerindeyken her şeyle yüzleşmek zorunda kaldim.Kürtlere karşı savaşmak için bulunduğum Şırnak kırsalında Kürt gerillâları tarafından vurularak esir alındım. Kürtlerin dağlarında esir kaldığım süreçte önce Kürt halkı ve onun gerçekliği ile yüzleştim. O da beni kendi halk gerçegim ile yani Pontos Rum halki gerçekliğiyle yüzleştirdi. Tabii o da kolay olmadı, aile büyüklerimiz bir çok nedenden dolayı Rum olduğumuzu unutmayı tercih etti. Fakat ben PKK’nin eline esir düştükten bir süre sonra Kürt köylerinde, dağlarında Türk ordusunun işlediği savaş suçlarını anlatınca, asker ailem üzerinden beni tehdit etti.
İşte bu tehdit benim yaşamımı tamamen değiştirecek bir mesaji taşıyordu. Asker aileme ‘bu çocuk çok konuşuyor, onu almayı, getirmeyi unutun, sizin Rum olduğunuzu biliyoruz, başınıza çok büyük dert alırsınız. ‘ diyor. Ailemi ziyaret eden gazeteci arkadaşlar bulunduğumuz yere gelince bu gerçekliği bana anlattılar.

Tüm olup bitenlerle yüzleştikten sonra bu coğrafyanın kardeşliği için Kürt halkı ile dayanışma hâlinde mücadele yürüttüm. Pontos’da halkımıza karşı gerçekleştirilmiş soykırımı dilim döndüğünce , gücüm yettiğince her platformda dile getirdim. Elbette karşımızda sadece devlet yoktu, muhalifler içerisinde de Kemalist sistemle, düzenle hesaplaşmayanlar da karşımıza dikildi. Biz 19 mayıs’ı büyük yas günü olarak görürken, tüm uyarılarımıza rağmen içimizde ki bazı sol guruplar sözde bayram olarak kutluyordu.

Elbette tüm bu olumsuzluklara rağmen yanımızda çok güçlü şekilde durup bizlere destek veren aydınlar , akademisyenler, yazarlar, örgüt ve sivil toplum örgütleri de vardı.Bu dostlarımızın sayesinde bize uygulanan soykırımı yürüten birinci meclisin olduğu Ankara’da 9 Nisan 2016 tarihinde Pontos Soykırımı için konferans yapabildik. Turkiye’den ve Yunanistan’dan tarih alanında çok değerli akademisyenler, ve aktivist delegeler eşliğinde çok anlamlı bir çalışmada gerçekleştirdik.Konferans Turkiye’ye 1914-23 arasında Pontos’da Rumlara karşı gerçekleşen soykırım için yüzleşme çağrısında bulundu.

Türkiye’de yürüttüğümüz tüm bu çalışmalar elbette devletin de dikkatini çekti. Hakkım da onlarca dosya açıldı yürüttüğüm mücadeleyle ilgili. Bir de üzerine Kürtler ile savaş ve başarısız Gülenci darbe girişimi eklenince, AKP bu süreci fırsata çevirdi. Başarısız darbe girişiminin ardından tüm Turkiye’de
ohal ilan edildi. Sonra Gülenci’lerin yanı sıra normal zamanda kurtulamayacağı ne kadar muhalefet varsa hepsini içeriye aldı. O süreç beni ve sevgili arkadaşım Meral Geylani’yi de ıskalamadı. Her ikimiz de hapishaneye konulduk. Suçumuz belli önce Rum olmak ve Kürtler ile, Roboski halkı ile dayanışma içerisinde hak ve adalet mücadelesi yürütmek. Bizler içeri alındığımızda bizleri yanlız bırakmayan,serbest bırakılmamız için kampanyalar yürüten Pontos halkına,yurtseverlerine, gençlerine, Yunan halkına gösterdikleri bu insanüstü çabalardan , dayanışmadan dolayı bir kere daha teşekkür ediyorum ediyorum.

Tek kişilikli bir hücrede işkenceli şekilde bir buçuk sene kaldıktan sonra bırakıldım. Bir süre daha Turkiye’de kaldıktan sonra yeni yeni dosyaların açılması ve tekrar uzun süreli tutuklanmam söz konusu olunca yasal olmayan yollardan Yunanistan’a geldim. Dostlar çok açıkca ifade edebilirim ki Türkiye de halkımıza karşı yüzyıl önce başlayan soykırım hala devam ediyor. Bunu kendi pratiğimle açıkça gördüm.Yaşadığımız soykırım yüzüncü yılına girdi. Türkıye devleti açısından yüzleşme için iyimserliğe kapılacak hiç bir durum bugün maalesef mevcut değil. Türkiye’de yeni yerel seçimler yaşandı ve iktidar partisinin lideri Erdoğan Giresun’da bize yapılan soykirima atfen ‘yine denize dökeriz ‘ diyordu. Iktidar partisi bunları söyler yaparken ana muhalafet partisi olan hitlerin hocası olan Mustafa Kemal’in kurduğu CHP boş durur mu .

Yaşadığımız soykırımda simgesel bir isim olan katil, ittihatçı kasap olan Topal Osman’ı aklamak için harekete geçti. CHP Giresun milketvekili Mecliste savunma bakanı Hulusi Akar’a adeta aklanmasını isteyen bir gensoru önergesi verdi.Gensoru da katil çetebaşının ismi harhangi bir devlet kurumuna verilecek mi diye de soruluyordu. Unutmadan belirtmek gerekiyor ne yaparlarsa yapsınlar halkların vicdanında Topal Osman hala katil olarak anılıyor. Bunların kuyruk acısı biraz da oradan geliyor. Bizler yaşadığımız soykırımın yüzüncü yılında hala yüzleşmeye bir şans yaratma için bunca seferber olmuşken, onlar soykırımın yüzüncü yılında kanlı katil Topal Osman’ı aklamaya çalışarak akıllarınca bizim yüzleşme çabalarımıza cevap olduklarını düşünüyorlar. Ama resmi tarihin dışında yaşanan canlı bir tarih var.

Topal Osman kasabı olsun, Merkez ordusu ve Nurettin Paşa olsun, tüm bunlari himaye eden, yönlendiren ve yaşanan soykırımın askerî ve siyasi sorumlusu olan birinci meclis ve yürütmesini, yürütmenin başı olan Hitler’in hocası olan Mustafa Kemal’i ve yaptıklarını hafızalardan silemezler. Bunu denemediler mi , çok kez denediler, tüm katliam ve soykırım günlerine sahte bayramlar kurdular. İşte 23 nisan, 19 mayıs gibi günler buna örnek verilebilir. Bu sözde bayramlara katılımı dahi zorunlu kıldılar ama halklar bu sözde bayramlara itibar etmedi.Bir kaç aymaz Kemalist dışında dediğim gibi bu yalan bayramlar itibar görmedi. Kardeşlerim hala bu inkar ve soykırım sistemi iktidarı ve muhalefeti ile bize , değerlerimize saldırıyorsa demek ki soykırımla yapmak istedikleri şey tam başarıya ulaşmadı. Hala varlığımız onlara dehşet veriyor.

Sonuç vermeyeceğini bilsem de yaşadığımız soykırımın yıl dönümü vesilesiyle atalarının izini takip ederek katliam ve soykırım da ısrar edenlere bir kere daha çağrıda bulunuyoruz, soykırımcı dede ve atalarınızı izlemek yerine biz Pontoslu Rumlar dahil müslüman olmayan halklara ve ayrıca kadim toprakların Türkleştirilmesi projesi kapsamın da müslüman halklara karşı da başlatılan soykırım,katliamlar kabul edilmeli ve bundan dolayı halkımız da dahil soykırım ve katliamlara maruz kalanlardan özür dilenmeli ve yasadıkları tarihsel haksızlıkların giderilmesi için uluslararası hakemler eşliğinde harekete geçilmeli.

O PONTOS ZEİ ŞİAR DEĞİL BİR YAŞAM BİÇİMİDİR

Kardeşlerim Türkiye inkar sistemi elbette bir taraftan yüzyıl önce başlattığı yaşadığımız toprakların türkleştirmesi için soykırımda , inkar da ısrar etse de, soyrıkım kadar direniş de devam ediyor. Sizlerin diaspora ve ata toprağında , Kürt halkının ise Türk inkar ve soykırım sistemine karşı içeri de verdiği mücadelenin moral etkisiyle de bizler Pontos’da tekrar ayaklarımızın üzerine kalktık. O Pontos Zei şiar olmaktan çıkıp Pontos’da gerçekten yavaş, yavaş hayat bulmaya başladı. Yaptığımız çalışmalar Pontos’da gençleri etkiledi. Gençler bir çok kanaldan bizlere ulaşarak biz de Rum’uz ailemizi bulmak ve yapilacak çalışmalar da elimizi taşın altına elimizi koymak istiyoruz diye.

Yaşadığımız soykırımı planlayan ve yürüten birinci meclisin bulunduğu Ankara’da dostlarımızın desteği ile nerdeyse yaşadığımız soykırımdan yüzyıl sonra 2016 tarihinde bir bahar zamanına girişimizi temsil eden Pontos soykırımı konferansını gerçekleştirdik, hemde çok ciddi tarihci ve akademisyenler eşliğinde, bu bizler için müthiş moral oldu. Yüzyıl sonra herseyin bittiği dendiği yerde 2800 yıllık tarihimizim köklerinden tekrar filizlendik. Bu çıkışımızı Kürt hareketi ve Turkiye’de ki Devrimci hareket ve kuruluşlar anlamlı buldular ve bir çok etkinlik te birlikte olduk ve Pontoslu Rumlar olarak kendimizi ifade etme fırsatı bulduk.

Siz Pontos yurtseverleri Pontos’dan zorunlu ayrıldıktan sonra Eleni Çavuşlarin ,Vasil Ustaların, Koca Anastas’ların Nebiyan’in , Samsun’un, Giresun’un, Trabzon’un sesi oldunuz. Yunanistan’da olsun ve dünyanın her yerinde değerlerimizi korumak ve yaşatmak için elinizden gelen her şeyi yaptınız. Sizlere çok teşekkür ediyorum Nebiyan’in, Samsun’un, Giresun’un ,Trabzon’ un ,Partizanların, darağaçlarına başlarını eğmeden giden yurtseverlerin sesine kulak verip, değerlerine sadık kaldığınız için. Sizler Pontos’da 2800 yıllık köklerimizi kurumasın diye hep suladınız ve bizler bugün filiz verdik. Bundan sonra hep birlikte yürüyeceğiz. Bir taraftan soykırımcı Türkiye devletinin yaptıkları ile yüzleşmesi için mücadele yürüteceğiz, bir taraftan da dilimizi, kültürümüzü, varlığımızı kimsenin insafına bırakmamak için çalışmalar yürüteceğiz.
Bu çalışmaların asıl önemli boyutu ise O PONTOS ZEİ şiarina uygun olacak şekilde değerlerimizi Pontos’a ulaştırmakla yapacağız.

Yüzyıl önce yasadığımız soykırımı kabul etmeyip yaşadığımız her yerde değerlerimizi korumanın adı O Pontos ZEİ’dir. Ve kardeşlerim biz Pontoslu Rumlar yaşadığımız soykırımdan sonra ki ilk aşamayı yani varlığımızı korumayı bu zamana kadar başarıyla sağladık. Şimdi sıra ikinci aşamaya geldi, bu aşama da artık varlığımızı kimsenin insafına bırakmamak için tüm dünya da yaşayan Pontosluların alacağı kararlar ile tarih alanında olsun, kültür ve folklar alanında olsun ve asıl önemlisi dil konusun da kendi bilimsel kurumlarımızı oluşturmamız gerekiyor.Bu kurumlarımız Yunanistan dahi olsa kimsenin varlığımızı asimile etmesine, yavaş yavaş kimliğimizi eritmesine izin vermeyecek.

Türk soykırımcı sisteminim bize dayattığı soykırımdan istediği sonucu almasini engellemek istiyorsak ve mezarsız Pontos topraklarını kanlarıyla sulayan 350.000 canımızin huzur içerisinde yatmasını istiyorsak üçüncü aşama ile birlikte koruduğumuz varlığımızı, değerlerimizi asıl olması gereken yere yani soykırım yüzünden sığındığımız ata topraklarından ana topraklarına taşırma gerekliliğidir ki bu soykırımcılara karlı tokat gibi bir cevap olacaktır. Ayrıca bize tüm varlığımızı armağan eden Pontos yani vatanımız yoksa tüm bu çabaların da hiç bir anlamı olmaz, vatanımız kimliğimizi, tarihimizi, kültürümüzü koruyan kalkan gibidir unutmayın

Ben sahşım adına söyleyebilirim ki Nebiyan’da ölümsüzleşene kadar savaşan partizanların,Eleni Çavuşlarin, Vasil Ustaların, Koca Anastasların. hiç bir suçları yokken darağacına götürülen Samsunlu, Bafralı, Giresunlu, Trabzonlu yurtseverlerinin yolunu takip edeceğim. Sözlerimi tamamlerken soykırımcı Türkiye sistemime karşı direnirken yaşamlarını kaybeden partizanları bir kere saygı ile anıyor ve hatıraları hep yolumuzu aydınlatacak rehber olacaktır diyorum. Yine soykırım sürecinde katledilen 353.000 insanımızın aziz hatıraları önünde saygıyla eğiliyor ve katilleri hesap verinceye kadar mücadele etme sözü veriyorum.

Kaynak: http://efxinospontos.gr