Christos Konstantinidis
1991 yılında Afrikalı gazeteciler tarafından ücretsiz olarak imzalanan bir basın açıklaması olan Windhoek Deklarasyonu’nun anısına Dünya Basın Birliği’nin (WFP) girişimiyle kurulan Dünya Basın Özgürlüğü Günü, 1993 yılından bu yana her yıl 3 Mayıs’ta kutlanmaktadır. Μ.Ε.
Newpost, Dünya Basın Özgürlüğü Günü vesilesiyle, Pontian Soykırımı’na saygı duruşuna devam ederek şok edici bir hikaye sunuyor. Çünkü gazeteci ve yayıncı Nikos Kapetanidis’in çalışması, özverisi ve sonu onu en büyük milli şehitlerden biri yaptı. Sadece Pontuslular için değil, Karadeniz kökenli olmayanlar için de parlak bir sembol olduğu için fizyonomisi günümüze kadar taşınmaya devam ediyor.
1889’da Pontus, Rizounta’da doğdu, zamanın en büyük eğitim kurumlarından biri olan ve “Doğu’nun Deniz Feneri” olarak adlandırılan Trebizond Özel Ders Merkezi’nde okudu. Nikos Kapetanidis, metinlerini önce “Sisifos”, daha sonra “Spyros Fotinos” olarak imzalamıştır. Filonas Ktenidis’in “Inspection” dergisi ile profesyonel olarak sahaya tanıtıldığında normal bir şekilde imza atmaya başlarken, Ktenidis’in eğitim için ayrılması nedeniyle 24 sayının son altısında yönetimi devraldı.
Kapetanidis’in kronografları “Faros tis Anatolis” gazetesinde bulunabilirken, varlığı “Echo tou Pontou”da da mevcuttur. 1917’de Rus işgali boyunca (1916-1918) dolaşan “Salpingx” gazetesini çıkardı. Ekim 1918’de, Rusların geri çekilmesi ve Trabzon’un Türkler tarafından geri alınmasıyla birlikte, üç yıl boyunca (1918-1921) savaş kaleminin güçlü bir iz bırakacağı “Epochi” gazetesini yayınladı.
Psathas portresini oluşturur
Kapetanidis’in karakteri, “Pontus Ülkesi”nde, gazeteciliğin bu azizinin yanında çalışan en ünlü Yunan kronograflarından, gazetecilerinden ve oyun yazarlarından biri olan Dimitris Psathas tarafından özetlenmiştir.
“Genç bir adamdı, Nikos Kapetanidis, tüm yaşamı ve eylemi, şiddetli, makalelerinde aceleci, vatanseverlik ateşi ve özgür ve bağımsız bir vatan hayalleriyle dolu. Yunanistan’ı tutkuyla sevdiğini, Serasidelere tamamen zıt bir politikası olduğunu ve “Doğu’nun Deniz Feneri”ne şiddetle karşı çıktığını söylüyor.
Kapetanidis, cesaret ve özveriyle, Yunanlıların her şeyi hakkında korkusuzca yazdı ve Türklerin Yunan halkının aleyhine yaptığı vahşeti adla kınadı. Bir gazeteci olarak, “Epochi”nin yayıncısı, Yunanistan’ın ihtişamını yorulmadan överek ve Türkleri şiddetle yargılayarak, cesur bir savaşçının tüm coşkusu ve ivmesiyle tüm ulusal meseleler için açıkça savaşmayı bir görev olarak gördü. Psathas, “Trabzon’da Rumların barış ve güvenliği olmuş olabilir, ancak Kapetanidis köylerde neler olduğunu çok iyi biliyordu ve kendi ‘Dönemi’nin sayfalarını karıştırarak görebileceğiniz gibi, bunu yazmaktan çekinmedi” diye ekliyor Psathas. “Pontus Toprakları”nda, soykırımı ve Pontusçuların kökten sökülmesini anlatan bu İncil’de Kapetanidis gazetesinde gün ışığına çıkan fragmanları kısmen aktarır.
Topal Osman’la yüz yüze
Etrafını saran tehlike karşısında korkusuz ve korkusuz kaldı. Mustafa Kemal’in icra organı olarak işlediği insanlık suçlarını kayıt altına almamasını öğütleyen kana susamış Pontus kasabı Topal Osman’ın ziyareti sırasında bile akıbeti bir kenara bırakılmıştı.
Kapetanidis, metinlerinde Kerasounta’dan Helenizm’in cellatına karşı birçok kez başarılı olmuştu. “… Savaş boyunca şehvetle ve anlatılmaz bir vahşetle kanımızı emen şeytani sarmal, bizi çırılçıplak soyan haydutlar, lehçe delikanlılarımızın birçoğunu öldüren katiller, hayvanlarımız kızları ve onuru geride bırakan canavarlar, sonunda hepsi, Kerasounta’ya felaket, onursuzluk ve ölüm eken, arsızca ve kışkırtıcı bir şekilde hala acı çeken Yunanlılara dayatılan Camorra’nın rezil ortakları, tehdit etmeye devam ediyor, tehdit etmeye devam ediyor ve gurbetçileri terörize ediyor “, diğer şeylerin yanı sıra birçok suçlamayı yazdı .
Sonun alameti
1920’deki sansürden sonra Kapetanidis, etrafındaki ilmiği sıkılaştırdığını çok iyi biliyordu. Kendini tehlikeye attığını biliyordu. “… Öndekilerin benden daha az tehlikede olduğunu hissediyorum. Bil ki başım omuzlarımda sağlam durmuyor. Ama bu demek değil ki… İşini iyi yapmaya bak ve benim gibi bazı kafaların eksik olması önemli değil. “Vatan için Halali”, dedi, Pontian doktoruna ve daha sonra Pontian Home’un kurucusu ve yöneticisi olan Filona Ktenidis’e, geleceğin sonunun habercisiydi. Küçük Asya’daki Yunan ordusunun bir subayı.
1921’de, bağımsız bir Pontus devletinin kurulması için savaşan Marsilyalı büyük vatansever Konstantinos Konstantinidis’in diğer 68 Pontus Rumuna karşı bir suçlamada bulunduğu bir mektubun bulunduğu evinde yapılan aramadan sonra tutuklandı. Sonu şok edici. Kurulan parodide Amaseia İstiklal Mahkemesi başkanı suçlamasını açıklayınca Kapetanidis dışarı atıldı ve kendisinin sadece Pontus’un bağımsızlığı için değil, Yunanistan ile birleşmesi için de savaştığını haykırdı.
Üşümeye neden olan çığlık
Onun mahkumiyeti, tutumunun doğal bir sonucuydu. Fakat şehit azizler gibi, hayatının son saatlerinde bile eğilmedi. “Son ana kadar ne cesaretin ne de soğukkanlılığın beni terk etmediğini, geride kalacak birkaç kişiden öğreneceksin… Yine de senden sonsuza kadar ayrıldığım için ruhum yas tutuyor… Benimki gibi bir ölüm güzeldir, yüceltilir. .. Üzülme … Sen, Manuela’m, kamp kurdun. Göğüslerinizi ve adınızı ölümümle onurlandırdım… Ölüm hepimiz için bir onurdur. “Ayı ve dövüş, biri öldüğünde…” diye ailesine yazdı.
21 Eylül 1921’de 32 yaşında asılarak idam edildi. Darağacındaki son çığlığı dehşete neden olur. Bugün bekleyen ruhunu Ortodoks Kilisesi’nden, kutsallığının tacını hak ettiği şekilde, şehit olan diğer binlerce Hıristiyan ruhuyla birlikte Yaratıcısına teslim etmeden önce “Yaşasın Yunanistan” diye bağırdı!
Psathas, ölümünün yarattığı etkiyi karakteristik bir şekilde anlatıyor! “İdamı, Trabzon’un diğer seçkinleri gibi, şehrimizin Türkleri üzerinde bile derin bir etki yarattı, öyle ki, Amasya mahkemeleri tarafından Pontus’un bağımsızlığı için çalışmış olanların oraya gönderilmesi istendiğinde. ya da sadece şüphelilerse, Türk makamları şöyle cevap verdi: “Bizim burada başka devrimcimiz yok.”
Nikos gibi “Yunanistan’daki gazetecilik dünyasının kahramanı yok”
“Epochi” gazetesinin tüm sayfalarının Nikos Kapetanidis’in kardeşi Kostas tarafından kaydedildiğini ve Yunanistan’a nakledildiğini belirtmek önemlidir. Bugün “Panagia Sumela” Vakfı’nın mülkiyetindeler.
“Nikos Kapetanidis, Pontus’un hikayesidir. Her şeyi açıkladığı bir gazetesi vardı. “Epochi” sayfaları aracılığıyla yaptığı tanıklık çok önemlidir. Pontian gazetecinin erkek kardeşinin torunu Costas Kapetanidis Newpost’a, “Her hafta katliamlardan ve felaketlerden bahseden broşürleri olan tek kişi o” diyor.
Infognomon Yayınları tarafından yayınlanan “Nikos Kapetanidis – Pontus’un kahraman gazetecisi – Hayatı ve makaleleriyle Soykırım” kitabının yazarıdır.
Bu yazıda, “Epochi”nin yayınlarıyla ilgili çok ilginç gerçeklerin yanı sıra, Kapetanidis ailesinin Yunanistan’a gelişiyle hayatta kalması sunulmaktadır. Nikos’un erkek kardeşi Kostas kendi ailesini kurdu ve aynı zamanda anne, dul kız kardeş ve gelin (s.s. Nikos’un karısı) ile ilgilenmek gibi kutsal bir görev üstlendi.
Nikos Kapetanidis’in anısına Yunan gazeteciliği tarafından saygı gösterilmesinin ne kadar önemli olduğunun altını gazeteci Nikos Aslanidis vurguluyor.
“İnançları için kendini feda eden tek Yunan gazetecidir. Onu hapsetmekten ve fikirleri için idam etmekten başka seçeneğimiz yok. Gerçeği yazmaktan korkmayan bir gazeteci örneğidir.
Yunanistan’daki gazetecilik dünyasının kahramanı yok. Kapetanidis, Yazarlar Sendikalarının bir model olarak pekala onurlandırabileceği, meçhul bir ulusal şehittir. “True Scenarios” belgeseli, ödüllü “The Band” belgeselinin yazarı ve “Witnesses” kitabının yazarı Newpost’a “Bu adam görevinin farkındaydı” dedi.
Maroussi’de onun adıyla büst ve dernek
Maroussi’deki Dionysos, Skra ve Brachamiou caddelerinin kavşağında, OTE binasının arkasında bir Nikos Kapetanidis büstü hakimdir. Heykeltıraş Gagik Altumian tarafından yapılmıştır ve Georgia Asiatidou’nun bir bağışıdır. Maroussi Pontuslular Derneği, Pontuslu ulusal şehidin adını taşımaktadır.
